معرفی کوتاهی از خودتان(سن، کجا آموزش دیده‌اید،چرا به مُد و طراحی علاقه‌مندید)

زینب رجبعلی هستم، متولد ۱۳۸۴ ساکن تهران، محصل رشته معماری داخلی ، در آموزشگاهی تحصیل نکرده ام و استادی نداشتم. از کودکی علاقه مند بودم و از سال۹۸ بطور جدی تمرین و تلاش کردم واز طریقه یوتیوب و سوشیال مدیا دیگر طراحی لباس و نکات، اصطلاحات و… یاد گرفتم . عرصه مد و فشن فضایی فراتر از تولید لباس و پوشش است ،طراحی لباس بنظر من یعنی خلاقیت و هنر  بر پیکره

انگیزه شما از شرکت در این رویداد چه بوده؟

علاقمند بودم که طرز نگاه به آینده و ایده ام را به اشتراک بگذارم و خود را به چالش بکشم از ایده پردازی،طراحی تا دوخت و اجرا. از مشاوره و حضور بزرگان مد بهره مند بشوم .

در طراحی‌تان که برای جشنواره ارسال کردید از چه چیزی الهام گرفته‌اید و چه ارتباطی با موضوع جشنواره داشته؟

من از طراحی ساختمانی ایده گرفتم به دلیل طراحی خاص و جدید این بنا، طراحان زیادی از معماری های معروف و تاریخی الهام گرفته اند اما قطعا معماری های مدرن و خلاقانه بستری نو برای مد است و به آینده نزدیک تر میشود. طراحی لباس معماری است برای بدن ، من فکر کردم یک لباس نیمه رسمی نامتقارن با الهام از معماری طرح  جالبی باشد زیرا آیندگان به دلیل مشغله زیاد تایم زیادی برای انتخاب لباس و تهیه و…ندارند بنابراین لباس های نیمه رسمی انتخاب خوبی است

آینده را چطور می‌بینید و چه تصوری از آینده دارید؟

من فکر می کنم آینده بر پایه علم است انسان هایی که بجای تلاش زیاد هوشمندانه تلاش می‌کنند، دنیایی به دور از جهل، جایی که خبری از دغدغه های حال مانند جنگ و بیماری و تخریب محیط زیست و… نباشد ، اما قطعا معایب خود را خواهد داشت

لباس آینده چه شکلی است؟

بنظرم آینده به دانشی می‌رسند که زیبایی را فارغ از تجملات می بینند،در آینده فارغ از برند و نوع پارچه و طراح آن به کاربردی بودن لباس فکر میکنند، پوشاک در آینده فراتر از یک پوشش است لباس ها از پارچه هایی مثل Aertexو بهتر از این پارچه که لباسی می‌شود که حداقل نیاز های بشر را فراهم سازد ونقاب هایی مدرن و کاربردی ، من تصور می‌کنم فست فشن بازتابی نخواهد داشت و عرصه مد را sustainable fashion  بدست می گیرد