ظرفیت های فناوری ما برای بهبود وضعیت بدن انسان با دستگاه های الکترونیکی سرانجام به نقطه ای رسیده است که امکان رفع و درمان بیماری های تهدید کننده حیات وجود دارد.
زمانی که سرانجام این فناوری ها جایگزین سیستم اهدای عضو شوند، بیش از ۱۱۹ هزار زن، مرد و کودک آمریکایی که در انتظار دریافت عضو اند، فرصت خروج از بیمارستان را پیدا می کنند. تنها دو سال پیش بود که نیل هاربیسون عنوان اولین سایبورگ ِشناخته شده را به خود اختصاص داد؛ یعنی زمانی که کور رنگی اش را با نصب آنتن موج گیری به جمجمه اش برطرف ساخت.
بحث ما به بهتر کردن زندگی با کمک ابزارهای جدید محدود نمی شود؛ ما درباره نجات جان ۲۲ نفری صحبت می کنیم که هم اکنون در لیست ملی پیوند عضو آمریکا انتظار می کشند. افرادی که مجبور بودند سال های متمادی از عمرشان را با بیماری دیابت نوع یک سر و کله بزنند، شاید به زودی به پانکراس مصنوعی دسترسی پیدا کنند. این وسیله به کاربران اجازه می دهد تا گوشی های هوشمندشان را به حسگرى وصل کنند که بطور مداوم قند خون شان را نشان می دهد؛ گوشی های هوشمند از آن اطلاعات برای گفتن این نکته به کاربر استفاده می کنند که چه مقدار انسولین برای آزادسازی به درون خون او در زمانی مشخص مورد نیاز است. پانکراس مصنوعی به منظور ارزیابی ایمنی و بازده آن در افراد مبتلا به دیابت نوع یک هنوز مورد آزمایشات بالینی قرار می گیرد.
پانکراس تنها اندامی نیست که می تواند با یک وسیله مصنوعی تعویض شود. شرکت های متعددی در طراحی و توسعه اندام های مصنوعی سرمایه گذاری می کنند. بر اساس یکی از تحلیل های تازه منتشر شده از سوی “تحقیقات بازار بزرگ “، انتظار می رود که بازار در دههٔ آتی با افزایش چشمگیر تقاضا روبرو شود. برخی گزارش ها حاکی از آن است که کلیه مصنوعی قابل پیوند شاید تا پایان دهه جاری در دسترس بیمارانی قرار بگیرد که دوره های دیالیز را پشت سر می گذارند.این اندام های مصنوعی که برخی الکترونیکی و برخی در اثر پرینت سه بعدی با سلول های کشت شده ساخته می شوند، می توانند جایگزین کبد و قلب ناتوان و چشم و گوش معیوب بشوند. ۱۱۹ هزار زن، مرد و کودک آمریکایی در انتظار برخورداری از چنین فناوری هایی هستند تا برگه مرخصی شان را از بیمارستان اخذ نمایند. یکی از مزیت های اندام های مصنوعی این است که دیگر نیازی به مصرف داروهای سرکوب کننده دستگاه ایمنی تا آخر عمر نیست.
علم جدید علاوه بر نجات جان افراد می تواند راحتی و آسایش را نیز در زندگی به ارمغان آورد. رهبران پیشگام این حوزه مثل ایلان ماسک در حال توسعه فناوری هایی هستند که بدن افراد بیمار و ناتوان را بهبود خواهد بخشید. ماسک اعلام کرده که به زودی قصد رونمایی از نوار عصبی اش دارد؛ وسیله ای که همگام با مغز توسعه یافته و به منظور رساندن هوش انسان به سرعت هوش مصنوعی طراحی شده است.در صورتی که اندام های حسی مصنوعی مثل چشم و گوش برای افراد کور یا مرده طراحی شود، آیا نمی توان تصور کرد که امکان ارتقای آنها برای دادن قدرت های حسی به افراد وجود دارد؟ سایبرنتیک نه تنها می تواند کیفیت زندگی افراد سالم و بیمار را بهبود بخشد، می تواند عمر افراد را نیز افزایش دهد. هر کدام از اندام های ما دارای تاریخ انقضا هستند، اما با اندام های تولید شده توسط علم سایبرنتیک دیگر نگران این مسئله نخواهیم بود.