اگر برایتان سوال شده است که “استارتاپ چیست و انواع آن کدامند؟” ، مطلب پیش‌رو به جواب این سوال می‌پردازد. استارت آپ‌ها را باید از کسب و کارهای کوچک جدا کرد. استارت‌آپ محدود به تولید نرم‌افزار و اپلیکیشن نیست و تعریف گسترده‌تری دارد. استارت آپ یا شرکت نوپا معمولا به یک کسب و کاری اطلاق می شود که به تازگی و با استفاده از راه حل های نوآورانه روشی نوین را برای حل یک نیاز بازار ارایه داده است. ویژگی بارز اکثر استارت آپ ها استفاده از تکنولوژی و فضای اینترنت و نیز ریسک پذیری بالای آن ها است چرا که تضمینی برای موفقیت راه حل ارایه شده وجود ندارد.
منشا این واژه در سن فرانسیسکو و دره‌ی سیلیکون نهفته است. بسیاری استارت آپ را فرهنگ نوینی برای اندیشه‌های نو و خلافیت برفراز ایده‌های موجود می‌دانند. تاسیس یا پیوستن به یک استارت آپ به معنای یک تصمیم جدی برای جدا شدن از شرایط ایده‌آل و پایدار به منظور دستیابی به رشد برق‌آسا و تلاش برای ایجاد موجی از تغییرات در مدت زمان کوتاه است. بصورت میانگین عمر استارت آپ ها تقریبا سه سال است و این کمپانی‌های نوپا پس از سه سال دیگر یک استارت آپ شناخته نمی‌شوند. دلایل متعددی برای پایان دوران سه ساله‌ی شناخته شدن به عنوان استارت آپ مطرح است که از جمله‌ی آن می‌توان به تصاحب شدن توسط سایر کمپانی‌های بزرگ، افزایش تعداد دفاتر به بیش از یک مرکز، افزایش درآمد به بیش از ۲۰ میلیون دلار، افزایش تعداد کارکنان به بیش از ۸۰ نفر و افزایش تعداد اعضای اصلی به بیش از پنج نفر یا فروش سهم اعضای اصلی اشاره کرد. در واقع می‌توان در یک جمله‌ی ساده رسیدن استارت آپ به سودآوری را پایانی برای شناخته شدن آن به عنوان یک استارت آپ موفق خواند.
یک رستوران جدید در یک شهر را نباید به عنوان یک استارت آپ بشناسیم چرا که ویژگی اصلی یک استارت آپ این است که ساختار آن برای رشد سریع طراحی شده است. برای مطالعه بیشتر می توانید به مقاله برنامه ریزی راه اندازی استارت آپ ها مراجعه کنید. انواع استارت آپ استیو بِلَنک، که در دهکده مشهور “سیلیکون” تجربه‌ی زیادی دارد و نویسنده‌ی وب‌گاه Xconomy است 5 نوع از استارت آپ های موفق را معرفی می کند استارت آپ سبک زندگی ستارت آپی محسوب می شود که با زندگی روزمره ما عجین شده است. به طور مثال شخصی که ماشین برقی برای تفریح خود در پارک، تهیه کرده است با ارائه آن به دیگران و دریافت مبلغی می تواند ماشین برقی خود را در سطح بالایی نگه دارد و تفریح بیشتری کند. کسب و کارهای کوچک در این نوع استارت آپ معمولا یک خانواده مالک آن است و آن را اداره می‌کند و بیشتر برای تامین مخارج خانواده انجام می دهند. استارت آپهای گسترش‌پذیر این نوع سود و بازدهی بیشتری دارند و عموما به صورت خوشه‌های نوآور و خلاق با هم تشکیل گروه می‌دهند. به طوریکه چند ایده خوب در کنار هم یه ایده ناب تری را تشکیل می دهد. استارت آپ هایی که طراحی شده اند تا به سرعت فروخته شوند مثلا در حوزه مسکن، استارت آپی تهیه می شود که می تواند مشکل بنگاه های املاک را به سرعت حل کند. سازنده این استارت آپ هدفش فقط فروش این استارت آپ برای شرکت های بزرگ است. استارت آپهای اجتماعی هدف این استارت آپ ها فقط کسب درآمد نیست و نگاهشان بیشتر دنبال تبدیل دنیا به مکانی بهتر برای انسان ها است. شرکت‌های استارت آپ بزرگ شرکت‌های بزرگ به دلیل تغییرات در سلسقه‌ی مشتری، فناوری‌های جدید، قانون‌گذاری، رقبای جدید و … مجبور هستند تا با ایفای برنامه های جدید و استارت آپ ها نوین در میدان رقابت حضور داشته باشند. استارت آپ های اجتماعی برعکس استارت آپهای گسترش‌پذیر، هدف این استارت آپ‌ها این است که دنیا را تبدیل به جایی بهتر کنند، نه این‌که سهم بازار را بگیرند یا برای بنیان‌گذاران آن ثروت بسازند.
