به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از خراسان جنوبی، تنوع و نوآوری از جمله خواستههای همیشگی انسانها بوده است و مردان و زنان همواره سعی کردهاند با طراحیهای مختلف در لباس و چیدمان منزل به حس تنوعطلبی خود پاسخ گویند. این مسئله در زنان با توجه به ویژگیهای خاص آنان شکل متفاوتی به خود گرفته است. روانشناسان بر این باورند که زنان بیش از مردان علاقهمند به تنوع در آرایش، لباس و دکوراسیون منزل هستند و حتی تغییر در رنگ لباس در روحیه آنان تأثیر بسزایی دارد. اما نکتهای که باید به آن توجه داشت این است که در این مقوله نباید دچار افراط شد و توجه بیش از حد به آرایش و مدگرایی میان زن و هویت انسانی او فاصله بیندازد. زن ایرانی هویت خود را در کجا جستوجو کند؟ زن قبل از آنکه زن باشد انسان است و باید در راستای رشد فضائل انسانی بکوشد و چون مربی جامعه است بیشک نقش او در ترویج فضائل اخلاقی در خانواده و جامعه انکارنشدنی است. اما زنانی که دغدغه ذهنی آنان مورد توجه واقع شدن در جامعه از طریق آرایشهای متفاوت و بهروز میباشد فرصتی برای اندیشیدن به چگونگی رشد اخلاق در خویش و خانواده ندارند. هدف از این نوشتار این نیست که زن را از تمایلات فطری او منع کنیم بلکه غرض تعادل در توجه به مسائل مختلف از جمله آرایش و مد در زندگی است زیرا که باقی ماندن در خط تعادل توصیه قرآن کریم و انبیا و اولیا الهی است. نقش زیباییگرایی زن در استحکامبخشی بنیان خانواده نکته دیگری که باید مدنظر قرار گیرد سود جستن از زیباییگرایی زن در استحکامبخشی بنیان خانواده است. برخی از زنان در مقوله مد وآرایش به تنها چیزیکه توجه نمیکنند آراسته بودن در محیط خانواده است. بیشک اگر اعضای خانواده در محیط گرم خانوادگی از رنگهای شاد و طرحهای متنوع در لباس استفاده کنند شادی را به دیگر عزیزان خود هدیه خواهند کردند. از طرفی وقتی زنان در محیط خانواده از رنگهای روشن و آرایشهای مورد علاقه استفاده کنند کمتر تمایل دارند در محیطهای کاری و بیرون از منزل از این قبیل رنگها و آرایشها استفاده کنند زیرا حس تنوعطلبی آنان در این زمینه ارضاء شده است. متأسفانه نفوذ فرهنگ غرب در کشورهای اسلامی سبب شده که بسیاری از اشخاص تصور کنند با توجه بیش از حد به مقوله آرایش و مد میتوانند خلأهای ناشی از پرورش نیافتن استعدادهای شخصی خود را جبران کرده و از این طریق مورد احترام دیگران قرار گیرند در حالیکه بر اساس نظر جامعهشناسان این دسته از احترامها که از ظاهر متفاوت فرد نشئت میگیرد موقتی بوده و پس از مدتی برای اطرافیان فرد عادی میشود. اگر میخواهیم در میان دیگران صاحب عزت و احترام شویم باید بیش از آنکه به طرحهای لباسمان بیندیشیم به چگونگی رشد استعدادهای شخصی و گسترش تواناییهایمان توجه کنیم زیرا آنچه در اذهان ماندنی است علم و دانایی ما است. اگر به پوشش و آرایش کسانیکه صاحب تخصص و توانمندی هستند نگاهی بیندازیم درخواهیم یافت اغلب آنان ظاهری آراسته اما ساده دارند و اثری از گرایش به آرایشهای خلاف عرف در آنان مشاهده نمیشود زیرا آنان با کسب مدارج علمی توانستهاند نظر همگان را بهسمت خود جلب کرده و برای کسب وجهه نیازی به مدگرایی افراطی ندارند. هویت انسانی زن در ظاهر او خلاصه نمیشود زنان اندیشمند ایرانی بهدرستی دریافتهاند که توجه بیش از حد به آرایش و پوشش بیش از آنکه هویت انسانی آنان را برجسته کنند، جنسیت و زن بودن آنان را به نمایش میگذارد. از منظر دیگر اگر زنی بتواند با مدگرایی و توجه بیش از معمول به ظاهر توجه دیگران را جلب کند، این توجه و احترام فقط تا زمانی پابرجا خواهد بود که او در سن جوانی بوده و از جمال و زیبایی برخوردار است. اما اگر کسی برحسب علم و توانمندی در میان همنوعانش صاحب عزت شود این احترام ابدی است. اگر امروزه در گوشه گوشه جهان از زنان فاضل و اندیشمندی یاد میشود که در قرون گذشته زندگی میکردهاند؛ به سبب توانمندیها و علم این دانشمندان میباشد و تنها چیزی که در این یادآوری تأثیر نداشته ظاهر و طرح لباس و مدل پوشش آنان است.
