جشنواره سالانه تادااکس ، نمایشگاهی است راجع به هنر دیجیتال که در گالری محسن و با حضور تعداد کثیری شرکت کننده داخلی و خارجی برگزار میشود. هشتمین دوره سالانه هنر دیجیتال تهران «تادااکس» آغاز به‌کار کرد. این دوره که با تم «پیدا و پنهان» شکل گرفته، در ۳ فضای گالری محسن، مرکز نبشی و طبقات هنری آواسنتر میزبان بیش از ۴۰ شرکت‌کننده ایرانی و بین‌المللی از ۸ کشور جهان است. به گزارش صمت، هنر دیجیتال حاصل پیوند اندیشه‌های خلاقانه و هنرمندانه با علوم نوینی است که دسترسی به آنها برای همگان میسر نیست. هزینه بالای تولید آثار دیجیتال، نیاز به ابزار و تجهیزات و همچنین محل مناسب برای ساخت و نمایش آثار، از مشکلات هنرمندان عرصه دیجیتال است که باعث میشود آثار آنها به‌ندرت در سطح شهر دیده شود. سالانه هنر دیجیتال تهران در چند سال گذشته فرصتی را فراهم کرده تا نسل جدید هنرمندانی که ایده‌های خود را با فناوری روز آمیخته‌اند، فرصت بروز استعدادهای خود را پیدا کنند. این سالانه که در سال‌های ابتدایی با دعوت از هنرمندان ایرانی و خارجی برگزار می‌شد، در هشتمین دوره خود فراخوانی را اعلام کرد تا بتواند طیف گسترده‌تری از هنرمندان را جذب کند. نتیجه این فراخوان حضور هنرمندان جوانی است که گرچه برای مخاطبان شناخته شده نیستند، اما آثار آنها توجه علاقه‌مندان را به خود جلب می‌کند. از نکات قابل‌توجه در این سالانه ارائه آثار تعاملی است. هنرمندان ایرانی و خارجی در آثاری با ایده‌های گوناگون، حضور مخاطب را به بخشی از اثر خود تبدیل کرده و اقدام‌های او را در شکل‌گیری اثر سهیم می‌کنند. از سوی دیگر آثاری در این مجموعه دیده میشود که به‌طور گروهی شکل گرفته‌اند و به جای نام هنرمند، نام یک گروه بر آنها دیده میشود. پیچیدگی‌های تکنیکی موجود در برخی آثار سبب شده افرادی با تخصص‌های گوناگون در ساخت آن نقش داشته باشند و هر کدام با دانش خود، بخشی از پروژه را پیش ببرند. در آثار دیجیتال گاه نقش علوم و ابزار آنقدر پررنگ میشود که مخاطب اثر هنری را به دنیای فناوری و دانش پرتاب می‌کند. هشتمین سالانه هنر دیجیتال تهران در گالری محسن میزبان آثار متنوعی است. پروژه «منیهود» اثر گروه ایرانی هترومانوس، یکی از آثار به نمایش درآمده در این گالری است که برگزیده تاداگرنت ۲۰۱۸ است. تاداگرنت برنامه حمایتی هنر دیجیتال است که ازسوی گالری محسن راه‌اندازی شده تا شرایطی مطلوب برای بسط و تکمیل ایده هنرمندان فراهم آورد. برندگان این جایزه هر سال به موازات تادااکس سازه خود را به نمایش درمی‌آورند. منیهود چیدمانی دیجیتال است که بر مقوله تبدیل و تغییر شکل اطلاعات و داده‌های رایانه‌ای استوار است. جعبه شیشه‌ای بزرگی روی میز قرار دارد و تا نیمه با مایع پر شده است. درون آن ۳ گوی فلزی بزرگ قرار دارد که با امواج آب حرکت می‌کنند و روی سطح این سازه هم مکعب‌های کوچکی قرار دارد که منظم در کنار هم قرار گرفته‌اند؛ اما نکته مهم سهم مخاطب در این اثر است. مخاطب با قرارگیری در مقابل چند سنسور و حرکت دادن دستان خود به شکل‌های گوناگون، باعث تکان خوردن گوی‌ها و مکعب‌ها و ایجاد حرکات مواج گوناگون در آنها میشود. در این اثر مخاطب به‌عنوان فرمانروای موقت یک سرزمین معرفی شده و گرچه قدرت او پایدار نیست اما تاثیرات خود را بر این سرزمین خواهد گذاشت. در اتاقی تاریک در گالری محسن اثری از مارسل شویتلیک با نام «نورودینامیک» به نمایش درآمده است. ۳ لته نورانی که بر دیوار نصب شده‌اند، حرکات مداوم خطوطی رنگین را نمایش می‌دهند که نتیجه یک ساختار الگوریتمی است. این خطوط در واقع حاصل حرکات ضبط شده از موس رایانه هنرمند هستند و این مسیرهای انتزاعی با دیدی خلاقانه بازیافت و در یک فرآیند وقت‌گیر در رایانه تبدیل به تصویرهای متحرک رنگارنگ شده‌اند. «نظم مختل» اثری از استودیو ۷/۱ است که مخاطب را در فضایی بسته در معرض صداها و نورهای مهاجم قرار می‌دهد. هرمی چندضلعی که داخل آن با آینه پوشیده شده و حضور مخاطب را تکثیر می‌کند، محلی است که او را گیر می‌اندازد تا شنونده اصوات ناخوشایندی که باعث اضطراب و ناراحتی انسان می‌شوند، باشد. این اثر برگرفته از محیط زندگی شهری و شرایطی است که بر انسان تحمیل شده و در طولانی‌مدت می‌تواند عوارض گوناگونی برای انسان به‌دنبال داشته باشد. اما در مرکز نبشی نیز چیدمان‌هایی از هنرمندان ایرانی و خارجی به نمایش درآمده است. «اوه () من» نام اثری از نُریوکی سوزوکی است که ارتباطی مستقیم با لحظه و زمان حال دارد. روی یک سطح سفید، حجم انبوهی از سیم‌های رنگی دیده میشود که یک سر آنها به مدارهای الکترونیکی متصل است و در سر دیگر آنها اسپیکرهای کوچکی دیده میشود. صداهای درهمی به گوش مخاطب می‌رسد که وی توانایی تشخیص آنها را ندارد و مشخص نیست مفهوم خاصی را در بر دارند یا خیر؛ اما این صداها در واقع واژه «خدا» را به ۴۸ زبان گوناگون به گوش مخاطب می‌رسانند. این ماشین بی‌وقفه، تایم‌لاین توییتر را زیر نظر دارد و هنگامی که یک توییت شامل کلمه خدا باشد، اسپیکر همزمان عبارت «اوه خدای من» را به همان زبان پخش می‌کند. علی هنرور و آنتونین ژوس، دو هنرمند از دو کشور گوناگون هستند که اثری با نام «واقعیت‌های دیجیتال» را ارائه کرده‌اند. در این چیدمان شاهد وجود یک درخت رنگارنگ هستیم که در مرکز صحنه قرار دارد و در ۴ طرف آن مانیتورهایی قرار گرفته‌اند. فضای تاریک محیط با نوری که از تصاویر در حال حرکت در مانیتورها به‌وجود آمده، روشن شده و مخاطب توان دیدن درخت را پیدا می‌کند. اما ارتباط میان درخت و دستگاه‌های پخش تصویر تنها به همین موضوع محدود نمی‌شود؛ در واقع آنچه در صفحه‌های نمایش دیده میشود، تصویری دیجیتالی و دگرگونه از همان درخت است. خطوط، حجم‌ها و فرم‌های هندسی که به شکل‌های مختلف در ۴ مانیتور دیده می‌شوند، برخوردهای گوناگون یک دستگاه دیجیتال با سوژه‌ای واقعی را نمایش می‌دهند.
هر آنچه در هشتمین دوره تادااکس گذشت
[ucaddon_uc_compact_image_theme cit_theme_panel_position=”” cit_gallery_width=”315″ cit_gallery_height=”712″ cit_thumb_width=”63″ cit_thumb_height=”120″ uc_init_settings=”” uc_items_data=”JTVCJTdCJTIydGl0bGUlMjIlM0ElMjIyLTExJTIyJTJDJTIyaW1hZ2UlMjIlM0ElMjJ3cC1jb250ZW50JTJGdXBsb2FkcyUyRjIwMjElMkYwMiUyRjItMTEuanBnJTIyJTJDJTIyZGVzY3JpcHRpb24lMjIlM0ElMjIlRDglQUMlRDglQjQlRDklODYlRDklODglRDglQTclRDglQjElRDklODclMjAlRDglQjMlRDglQTclRDklODQlRDglQTclRDklODYlRDklODclMjAlRDglQUElRDglQTclRDglQUYlRDglQTclRDglQTclREElQTklRDglQjMlMjAlRDglOEMlMjAlRDklODYlRDklODUlRDglQTclREIlOEMlRDglQjQlREElQUYlRDglQTclRDklODclREIlOEMlMjAlRDglQTclRDglQjMlRDglQUElMjAlRDglQjElRDglQTclRDglQUMlRDglQjklMjAlRDglQTglRDklODclMjAlRDklODclRDklODYlRDglQjElMjAlRDglQUYlREIlOEMlRDglQUMlREIlOEMlRDglQUElRDglQTclRDklODQlMjAlREElQTklRDklODclMjAlRDglQUYlRDglQjElMjAlREElQUYlRDglQTclRDklODQlRDglQjElREIlOEMlMjAlRDklODUlRDglQUQlRDglQjMlRDklODYlMjIlN0QlMkMlN0IlMjJ0aXRsZSUyMiUzQSUyMjMtNyUyMiUyQyUyMmltYWdlJTIyJTNBJTIyd3AtY29udGVudCUyRnVwbG9hZHMlMkYyMDIxJTJGMDIlMkYzLTcuanBnJTIyJTJDJTIyZGVzY3JpcHRpb24lMjIlM0ElMjIlRDglQjMlRDglQTclRDklODQlRDglQTclRDklODYlRDklODclMjAlRDglQUElRDglQTclRDglQUYlRDglQTclRDglQTclREElQTklRDglQjMlMjAlRDglOEMlMjAlRDklODYlRDklODUlRDglQTclREIlOEMlRDglQjQlREElQUYlRDglQTclRDklODclREIlOEMlMjAlRDglQTclRDglQjMlRDglQUElMjAlRDglQjElRDglQTclRDglQUMlRDglQjklMjAlRDglQTglRDklODclMjAlRDklODclRDklODYlRDglQjElMjAlRDglQUYlREIlOEMlRDglQUMlREIlOEMlRDglQUElRDglQTclRDklODQlMjAlREElQTklRDklODclMjAlRDglQUYlRDglQjElMjAlREElQUYlRDglQTclRDklODQlRDglQjElREIlOEMlMjAlRDklODUlRDglQUQlRDglQjMlRDklODYlMjIlN0QlMkMlN0IlMjJ0aXRsZSUyMiUzQSUyMjQtNyUyMiUyQyUyMmltYWdlJTIyJTNBJTIyd3AtY29udGVudCUyRnVwbG9hZHMlMkYyMDIxJTJGMDIlMkY0LTcuanBnJTIyJTJDJTIyZGVzY3JpcHRpb24lMjIlM0ElMjIlRDglQUMlRDglQjQlRDklODYlRDklODglRDglQTclRDglQjElRDklODclMjAlRDglQjMlRDglQTclRDklODQlRDglQTclRDklODYlRDklODclMjAlRDglQUElRDglQTclRDglQUYlRDglQTclRDglQTclREElQTklRDglQjMlMjAlRDglOEMlMjAlRDklODYlRDklODUlRDglQTclREIlOEMlRDglQjQlREElQUYlRDglQTclRDklODclREIlOEMlMjAlRDglQTclRDglQjMlRDglQUElMjAlRDglQjElRDglQTclRDglQUMlRDglQjklMjAlRDglQTglRDklODclMjAlRDklODclRDklODYlRDglQjElMjAlRDglQUYlREIlOEMlRDglQUMlREIlOEMlRDglQUElRDglQTclRDklODQlMjAlREElQTklRDklODclMjAlRDglQUYlRDglQjElMjAlREElQUYlRDglQTclRDklODQlRDglQjElREIlOEMlMjAlRDklODUlRDglQUQlRDglQjMlRDklODYlMjIlN0QlNUQ=”]
