الف) معرفی کوتاهی از خودتان(سن، کجا آموزش دیده‌اید،چرا به مُد و طراحی علاقه‌مندید)گروه ساینا (معرفی اعضا)

اینجانب راضیه فصاحت هستم، 28 سال سن دارم. دو سال هست که تغییر رشته  داده و رشته ی طراحی  لباس را در مقطع ارشد می گذرانم علاوه بر آن در موسسه دانش آرا نیز دوره ی طراحی لباس را میگذرانم  چرا که به طراحی و خلق ایده های نو بسیار علاقه مندم .

اینجانب پریسا واحدی هستم ، 28 سال سن دارم. رشته ی تحصیلی من طراحی دوخت بوده و در حال حاضر هم مقطع ارشد طراحی لباس را می گذرانم و  از دوران کودکی و با توجه به شغل پدر با پارچه و تار و پود آن زندگی کردم.

اینجانب مهسا کمالی هستم ، 27 سال سن دارم . رشته ی تحصیلی من متفاوت  بوده اما به دلیل علاقه ی فراوانی که به طراحی لباس داشتم در موسسه دانش آرا شروع به گذراندن دوره ی طراحی لباس کردم چرا که به خلق آثار جدید و عملی کردن آن ها بسیار علاقه مندم.

اینجانب فاطمه روحانی هستم، 28 سال سن دارم . دوره های خیاطی را در آموزشگاه های متفاوت گذراندم زیرا از خلق و دوخت لباس های زیبا برای مردم بسیار لذت می برم.

ب) انگیزه شما از شرکت در این رویداد چه بوده؟ صادقانه این مسابقه میتواند سکوی پرتاب خوبی برای رسیدن به رویای ما با شد چرا که  آرزوی همه ی ما راه انداختن کسب و کار و برندمان می باشد و در درجه ی دوم چون اکثر ما تازه وارد این رشته شدیم و دید کمی نسبت به سلیقه و نحوه ی تفکر افراد داریم دوست داشتیم چالشی رو انتخاب کنیم  که تجربه ای باشد برای ورود به این حوزه و بتوانیم هم خودمان را محک بزنیم  هم از افکار بقیه مطلع شویم و سعی کردیم گروه شویم تا بهتر بتوانیم با چالش های آینده ی یک طراح روبرو شویم.

ج) در طراحی‌تان که برای جشنواره ارسال کردید از چه چیزی الهام گرفته‌اید و چه ارتباطی با موضوع جشنواره داشته؟  ما از ایده ی لباس های مولتی فانکشن الهام گرفتیم چرا که در آینده لباس ها در عین سادگی پیچیده خواهند بود شاید ظاهری شبیه به آنچه دیده ایم و پوشیده ایم داشته باشند اما کاربردی بیشتر خواهند داشت.

د) آینده را چطور می‌بینید و چه تصوری از آینده دارید؟ آینده از نگاه ما روشن است چرا که این خود ماییم که آینده رو می سازیم. البته که در هر دوره ای ناملایمتی به همراه خواهد داشت ولی دید غالب ما به آینده جهانی است با چشم انداز روشن تر و کاربردی تر از زمان ما.

ه) لباس آینده چه شکلی است؟

به نظر ما دید مردم نسبت به مادر زمین و دینی که نسبت به آن داریم بیشتر می شود و مصرف گرایی و هزینه های زیادی که صرف تولید لباس می شود کمتر خواهد شد چرا که مردم نسبت به آلودگی این صنعت آگاه تر می شوند و بنابراین لباس ها سه دسته خواهد شد

1)پوشش لباس های دست دوم  و وصله پینه

2) لباس ها ی چند کاربردی  که با تغییر جزئی از آن بتوان در جایگاه و فصل متفاوت پوشیده شود (کاری که ما سعی کردیم در طراحی و دوخت انجام دهیم.)

3) تکنولوژی به جایی برسد که با یه کلیک لباس مورد نظرت با رنگ و طرح دلخواه  روی بدن ایجاد شود.

و در نتیجه روزی خواهد رسید که لباس را برای کاربردهایی که به کاربر میدهند خریداری می کنند. هر چند در رسیدن به گزینه ی سوم مسیر زیادی باقی است اما ما هم به دلیل نداشتن امکانات نتوانستیم همان تکنولوژی های اندک را هم در لباس استفاده کنیم البته کیف طراحی شده کمی تکنولوژی با خود به همراه دارد که جلوه ی خیلی کمی از آینده بدهد. به دلیل همین تضادهای فکری رنگ انتخاب لباس ما مشکی سفید بود تا بتواند مجهول بودن آینده را بیشتر به تصویر بکشد.