بررسی تکنیک و معیارهای زیبایی شناسی در هنر عمری به طول تاریخ دارد. نظرات زیادی از بزرگان در این حوزه مطرح شده است و از فلاسفه یونان تا مدرن ترین نظریات در مورد هنر ، به این مقوله پرداخته اند. نشست نقد و بررسی “نخستین نمایشگاه سالانه هنر دیجیتال تهران” با سخنرانی دکتر بهنام کامرانی و دکتر مهدی مقیمنژاد و با حضور احسان رسولاف مدیر گالری محسن و آرش صالحی یکی از نمایشگاهگردانان این نمایشگاه، در محل گالری محسن برگزار شد. در این نشست که با حضور تعداد قابل توجهی از مخاطبان و هنرمندان عرصه تجسمی تهران همراه بود، ابتدا رسولاف به عنوان مدیر این نمایشگاه ابراز امیدواری کرد که این نمایشگاه در سالهای آینده به شکل یک جشنواره(فستیوال) و با دعوت از همه هنرمندان ایرانی و همکاری سایر گالریها و دستاندرکاران تجسمی به شکلی بزرگتر و جامعتر برگزار شود. وی ادامه داد: هماهنگیهای موفقی برای تبادل تجربیات و دانش این حوزه با تعدادی از هنرمندان بینالمللی و فستیوالهای خارجی صورت گرفته که در قالب برگزاری کارگاه آموزشی و باز اجرای آثار مهم در سالانه دوم محقق خواهد شد. سپس بهنام کامرانی با اشاره به تاریخچه هنر دیجیتال در جهان به سابقه آن در تجسمی ایران و ارتباط آن با هنر جدید و سوءتفاهمات مرتبط با آن پرداخت. وی گفت:سابقه تاریخی هنر دیجیتال در آن طرف مرزها به دهه 60 میلادی بر میگردد که اوج آن را ما در دهه 70 به بعد میبینیم؛ از سال 7019ابتدا از آن به عنوان کامپیوتر آرت یاد میشد و به مرور شکل گسترده تری گرفت. اما در واقع هنر دیجیتال ارائه هر هنری با استفاده از کامپیوتر است. وی با اشاره به اینکه دیجیتال آرت در ایران در ابتدا در نمایشگاههای هنر مفهومی و هنر جدید ارائه شد به عنوان کسی که در شکلگیری آن نقش داشته گفت: امروزه در دنیا هنر دیجیتال جشنوارههای مهمی دارد. مثلا در آلمان؛ آنجا برای جشنواره قسمتی از شهر درگیر این رویداد میشود. ما هم در دوره گذشته مدیریت موزه هنرهای معاصر تجربههای خوبی در این زمینه داشتیم. اما نکته اینجاست که سرعت رشد این هنر و تجربیات آن آنقدر زیاد است که مثلا برای خود من اولین تجربهها انگار یک تاریخ بسیاری را پشت سر گذاشته است. وی در ادامه به این موضوع پرداخت که چگونه یک هنرمند میتواند دستاورد تکنولوژی را از آن خود کند و گفت: تکنیک دیجیتال به تنهایی هنر نیست، هر چند یکی از ویژگیهای هنر دیجیتال دموکرات بودن آن است. وی همچنین با بیان این مطلب که امروزه مرز میان جهان مجازی و جهان واقعی بر هم خورده، گفت: گرچه ایرانیها معمولا از پدیدههای نو زیاد استقبال نمیکنند اما خیلی گرایش به تکنیک دارند. ما مدرنیسم را هم اول با ابزارش شناختیم و بعد تازه نشستیم و به مفهومش فکر کردیم؛ در حال حاضر هم بسیار از تکنیک دیجیتال استقبال می کنیم. اما در ادامه مهدی مقیمنژاد با پرداختن به وجوهی دیگر از هنر دیجیتال به تجربیات خود در هنگام ترجمه کتابی در این خصوص اشاره و برگزاری این نمایشگاه را مغتنم شمرد. وی گفت: وقت ترجمه کتابی درباره هنر دیجیتال متوجه شدم همه آنچه ما انجام داده ایم خیلی کلاسیک است. هنر دیجیتال چشم انداز بسیار پهناوری دارد و نکته اینجاست که باید درک کنیم این شکل از هنر با تکنولوژی گره خورده است و برای همین هم اساسا یکی از ویژگیهای آن گروهی کار کردن است. بخشی از تخصص تکنولوژی لازمه این هنر است. از همین رو در شرایط واقع بینانه ما کار سختی را پیش رو داریم. آرش صالحی نیز تجربیات هنرمندان و دستاندرکاران فنی هنر دیجیتال را از دو سال پیشتر برشمرد و به حق معنوی افراد خبره فناوری دیجیتال در فرآیند ساخت و اجرای اثر هنری تأکید کرد. پس از آن رسولاف دیدگاه خود را به عنوان مدیر گالری درباره تسهیل حقوق معنوی اثر هنری و چالشها و روالهای آن عرضه و کامرانی با پرداختن به دموکراتمنشی ذاتی این مدیوم بحث دیگری را گشود که با سؤال مخاطبان درباره استانداردهای این هنر در جهان و فاصله احتمالی آن با هنر دیجیتال در تهران همراه شد. در ادامه مقیمنژاد و صالحی با طرح نظرگاههای مختلف خود، ضمن توضیح درباره شکل آموزش هنر دیجیتال و اهمیت آن به خودآموزی هنرمندان این رشته از طریق وب و انتقال تجربیاتشان در انجمنهای تخصصی مجازی بهطور مفصلی پرداختند.