نیل هاربیسون متولد ۲۷ ژوئیه سال ۱۹۸۲ در بریتانیا، مبتلا به کور رنگی مادرزادی است و جهان را سیاه و سفید میبیند. وی هنرمند معاصر، نوازنده و فعال سایبورگ است که بیشتر برای توانایی گسترش داده ی خود در درک رنگ های خارج از توانایی چشم انسان شناخته می‌شود. هاربیسون با یک آنتن که به جمجمه اش متصل است سیگنالهایی از مغزش به گوش داخلی اش فرستاده می شود که موجب درک رنگها می شود. البته سایبورگ (Cyborg) کوتاه شده سایبرنتیک (Cybernetic) و ارگانیسم (Organism) است، به معنای یک موجود با هر دو اجزای ارگانیک و مکانیکی که علاوه بر اعضای طبیعی بدن، ارگان‌های عملکردی مصنوعی هم دارد. هاربیسون دسامبر ۲۰۰۳، در کلینیکی در بارسلون، با انجام یک عمل جراحی( عمل فوق بدون هیچ‌گونه تأییدیه اخلاقی انجام گرفت) چهار سوراخ در استخوان پس‌سری (پایه جمجمه) خود حفر کرد، این سوراخ‌ها به ساقه یک دوربین متصل شدند. لنز قابل انعطاف دوربین بر روی سر هاربیسون و درست مقابل پیشانی‌اش، قرار می‌گرفت و رنگ هر چیزی که او می‌دید را ثبت می‌کرد. تراشه‌ای درون جمجمه هاربیسون، رنگ را به فرکانس متناسب با رنگ تبدیل می‌کرد و بعد از آن هر فرکانس را تبدیل به ارتعاشی می‌کرد که توسط گوش داخلی هاربیسون قابل دریافت بود.
هاربیسون می گوید در ابتدا فقط قادر به حس طیف‌های بصری نور بودم، اما این حس را با طیف مادون قرمز و ماورا بنفش آپدیت کردم. چیزی که می‌تواند به شما بگوید، چه روزی برای گرفتن حمام آفتاب مناسب است. اگر احساس کنم، سطح نور ماوراء بنفش بالا است، متوجه می‌شوم، روزی خوبی (برای حمام آفتاب) نیست، بنابراین می‌دانم باید کمی صبر کنم و یا کمی کرم آفتاب اضافی استفاده کنم. وقتی در جنگل قدم می‌زنم، سطح بالای اشعه ماورا بنفش را ترجیح می‌دهم. شاید تصور کنید، جنگل محیطی آرام و ساکت است، اما زمانی که در آنجا گل‌های ماورا بنفش هستند، جای بسیاری پر سر و صدایی است.
همچنین باید هرچند ماه یک‌بار، باتری کوچکی که فراهم کننده نیروی لازم برای پردازنده، دوربین، محرک و سیستم‌های بی‌سیم است را شارژ کنم. در این سیستم هیچ کلیدی برای خاموش و روشن کردن تعبیه نشده است. در سال ۲۰۱۰، هاربیسون بنیاد سایبورگ را تاسیس کرد که یک سازمان بین‌المللی است که مأموریت این بنیاد کمک به انسان‌ها برای تبدیل شدن به سایبورگ و ترویج استفاده از سایبرنتیک به عنوان بخشی از بدن انسان و دفاع از حقوق سایبورگ‌ها است.
