در اولین سال‌های ورود فناوری و رایانه به زندگی شخصی انسان‌ها، کمتر کسی تصور می‌کرد که روزی این فناوری‌ها تا به این حد در زندگی ما نفوذ کند. امروزه با گسترش فناوریهای پوشیدنی، تکنولوژی به همراه همیشگی انسان‌ها تبدیل شده و اخیراً با ابداع لباسهای هوشمند نیز موج جدیدی از تکنولوژی آغاز شده است.
با همه گیر شدن اینترنت و ماشین‌های هوشمند و ربات‌ها، فناوری جزوی از زندگی انسان‌ها شده و عملاً انسان را به اشیایی تبدیل کرده که تحت کنترل سیستم‌های کنترل و نظارت الکترونیک خواهند بود. در این میان استفاده از لباسها نیز تحول بسیاری به خود دیده است. در گذشته استفاده انسان از لباس محدود به محافظت بدن از سرما و آفتاب بود اما با فرا رسیدن تکنولوژی شاهد عرضه لباسهایی بودیم که الیاف و پارچه پیشرفته در آن به کار برده می‌شد. تی‌شرت‌هایی برای کنترل ضربان قلب، کیف‌های دستی دارای بلندگو و ساعت‌ها و مچ بندهای هوشمند برای کنترل سلامتی از جمله فناوریهای پوشیدنی هستند که در سال‌های اخیر شاهد عرضه آنها به بازار بودیم.تنها دو ماه تا آغاز سال ۲۰۱۷ میلادی باقی مانده و این روزها با استفاده از فناوری نانو لباسهایی از جنس الیاف و پارچه پیشرفته تولید می‌شوند. یکی از فناوریهای مورد استفاده در لباسهای هوشمند ، پارچه‌های رسانا هستند که این امکان را به وجود می‌آورند تا در آینده بتوانید با لباس خود گفتگو کنید. حتی گفتگوی لباسها با دیگر ابزار الکترونیک نیز دور از انتظار نیست. یکی از جالب‌ترین لباسهای عرضه شده، ژاکتی به نام ScotteVest Revolution Plus بود که در سال ۲۰۱۰ عرضه شد. این ژاکت ۲۶ جیب داشت و افراد می‌توانستند ابزار و وسایل مختلف را به راحتی در آن جای داده و با خود حمل کنند.چاپگرهای سه بعدی هم امروزه در حال توسعه هستند. این چاپگرها در آینده نحوه پوشش، تولید و تفکر انسان را تحت تأثیر قرار خواهد داد و با استفاده از آن می‌توان هر چیزی اعم از خودرو، خانه، اسباب بازی و لوازم خانگی را چاپ کرد.
گسترش استفاده از لباسهای هوشمند توسط ورزشکاران
یکی دیگر از جنبه‌های لباسهای هوشمند ، استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته در لباس ورزشکاران است. طراحی لباسهای سازگار با بدن با ویژگی‌های مختلف از جمله تخلیه گرما و عرق و ثبت علائم حیاتی کمک بسیاری به ورزشکاران کرد و در سراسر جهان با استقبال خوبی مواجه شد.
لباس شنای هوشمند یکی از انواع البسه ورزشکاران بود که جریان هوا را در خود حبس می‌کرد و موجب سریع‌تر شدن حرکت ورزشکار می‌شد. شرکت Speedo برای طراحی این لباسها از مهندسان صنعت هواپیمایی و هیدرودینامیک کمک گرفت و از ماده جدیدی به نام Fastskin3 در ساخت آن استفاده کرد که توانست بدن انسان را سه برابر لباسهای معمولی فشرده کند. البته استفاده از این لباسها بنا به دلایلی در المپیک سال ۲۰۱۲ ممنوع اعلام شد.برندهای نایک و اپل نیز در سال ۲۰۰۶ با همکاری یکدیگر موفق شدند حسگرهای هوشمند نایک پلاس را طراحی کنند که قابلیت اتصال به آی پاد و نصب درون کفشهای نایک را داشتند. به کمک این حسگرها شرایط پا درون کفش بررسی شده و باعث انعطاف پذیری بیشتر آن می‌شد. شرکت Quiksilver هم در سال ۲۰۰۹ گرمکن ورزشی جدیدی را تولید کرد که از باتری ضد آب بهره می‌برد. این گرمکن در دمای پایین از خود گرما تولید می‌کرد و مانع از کاهش ناگهانی دمای بدن می‌شد. همچنین در سال ۲۰۱۴ شرکت OmSignal لباسهایی را با توانایی ذخیره سازی داده‌ها و اطلاعات بیومتریک بدن انسان تولید کرد.
یکی از مهم‌ترین فناوریهای پوشیدنی، ظهور لباسهای مقاوم بود. این دسته از لباسها به لطف فناوری نانو در برابر گرما، سرما، نفوذ آب، آلودگی، لکه‌ها و بو مقاوم هستند. در سال ۲۰۱۵ حدود ۱۰ میلیون واحد از این لباسهای هوشمند به فروش رسید و تصور می‌شود که تا پایان سال ۲۰۱۶ این رقم به ۲۶ میلیون واحد نیز برسد.
